Hier ben ik weer! En vandaag met meer over Anne Frank!
Bij deze geef ik eerst informatie over Anne Frank, voor zij die haar niet kennen (al lijkt dit mij onwaarschijnlijk).
Anne Frank
Velen kennen haar omdat zij bekend is door haar dagboek. Anne schreef/ maakte deze tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Zij is een joods meisje die geboren is op 12 juni 1929 in Frankfurt am Main (=een Duitse stad). Anne heeft een zus, Margot, die drie jaar ouder is.
Het ging toen niet zo goed met Duitsland, dit omwille van de armoede en het weinige werk die er was. In deze tijd kreeg Adolf Hitler en zijn partij met nazi's zeer veel aanhangers omdat hij beloofde om deze problemen op te lossen. De nazi's hadden echter een zeer grote haat tegenover de Joden, zij gaven de Joden de immers schuld van de vele problemen in het land. Hitler en de nazi's komen in 1933 aan de macht en toen nam de Jodenhaat meer en meer toe.
Anne's ouders, Edith en Otto, besluiten naar Nederland te vluchten met hun kinderen. Ze vestigen zich op het Merwedeplein in Amsterdam. Anne voelt zich in Nederland snel thuis; ze gaat naar school, leert Nederlands en leert nieuwe vriendinnen kennen.
 |
| De woonplaats van Anne en haar familie |
In 1939, zes jaar later, brak er oorlog uit in Europa: nazi-Duitsland valt dan Polen binnen en nog een jaar later (1940) bezette het Duitse leger Nederland. Vijf dagen na de inval geeft het leger van Nederland zich over. De bezetters voeren steeds meer wetten in die het leven van de Joden moeilijker maken, bijvoorbeeld: parken, bioscopen en winkels worden verboden terrein. Door deze nieuwe regels mag ook Anne op steeds minder plaatsen komen. Otto, Anne's vader, raakt zijn bedrijf kwijt, ook dankzij deze nieuwe regels, omdat Joden geen eigen bedrijf meer mogen hebben.
"Joden moeten een Jodenster dragen, Joden moeten hun fiets afgeven, Joden mogen niet met de tram, Joden mogen niet in de auto, Joden moeten op Joodse scholen gaan en al dergelijke meer."-Anne Frank, 20 juni 1942
Er gaan steeds meer geruchten rond dat Joden weg moeten uit Nederland. Als Anne's zus, Margot, in de zomer van 1942 een oproep krijgt om zich te melden voor een zogenaamd werkkamp, duikt de familie onder in het Achterhuis van Otto's bedrijf. Anne's ouders wantrouwen de situatie en zij geloven niet dat het om werk gaat. Later voegen er zich nog twee koppels bij hen toe. In het Achterhuis werd het krapper met acht onderduikers en Anne was vaak bang. Alle onderduikers zijn toen geholpen door trouwe medewerkers en vrienden van Otto: Miep en Jan Gies, vader Johan en dochter Bep Voskuijl, Victor Kugler en Johannes Kleiman.
In de twee jaar dat ze onderduiken, schrijft Anne over de gebeurtenissen in het Achterhuis, maar ook over wat ze denkt en voelt. Zo helpt schrijven haar de dagen door.
 |
| Het Achterhuis |
Ondertussen gingen de nazi's verder, meer en meer Joden werden gearresteerd en gedeporteerd naar de zogenaamde 'werkkampen'. Deze 'werkkampen' staan meer bekend als de 'concentratie- en vernietigingskampen'.
Ondertussen, tijdens het onderduiken, komt er een oproep via Radio Oranje van de minister van onderwijs van de Nederlandse regering vanuit Engeland. Die oproep hield in dat ze opriepen om oorlogsdagboeken- en documenten te bewaren. De oproep bracht Anne op het idee om haar losse dagboeken te bewerken tot één lopend verhaal, met als titel: 'Het Achterhuis'.
 |
De oproep van de minister van onderwijs
|
Nog voor ze daarmee klaar was, werden de onderduikers op 4 augustus 1944 ontdekt en opgepakt, waarbij ook twee helpers werden meegenomen. Tot op vandaag staat de aanleiding van de inval niet vast. Twee andere helpers, Miep Gies en Bep Voskuijl, vinden Anne's achtergebleven dagboeken. Miep bewaarde de dagboeken voor als Anne terug zou komen.
De familie Frank werd gedeporteerd naar het concentratiekamp Auschwitz Birkenau. De treinreis duurde drie dagen; gedurende die dagen zat Anne met ruim duizend anderen dicht op elkaar in een veewagon. In die wagons was er weinig voedsel en water.
Bij aankomst bepaalden de nazi's wie al dan niet dwangarbeid mocht verrichten. Ongeveer 350 mensen uit Annes transport zijn direct daarna vermoord in de gaskamers. Anne, Margot en Edith werden naar het werkkamp voor vrouwen gestuurd, Otto naar het mannenkamp.
Begin 1944 moet Anne opnieuw op transport. Ze wordt met haar zus naar het concentratiekamp Bergen-Belsen gedeporteerd. Haar ouders blijven achter.
In februari 1945 sterven Anne en Margot onder de verschrikkelijke omstandigheden van het concentratiekamp aan (vlek)tyfus in Bergen-Belsen. Anne werd vijftien jaar.
Van alle onderduikers in het Achterhuis overleefde enkel Anne's vader de oorlog. Hij is uit Auschwitz bevrijd door de Russen en hoort tijdens zijn lange terugreis naar Nederland dat zijn vrouw is overleden. In Nederland krijgt hij te horen dat zijn dochters ook niet meer leven.
 |
| Otto Frank, Anne's vader |
Otto leest na de oorlog Anne's dagboeken, dit maakt een diepe indruk op hem. Hij leest dat schrijven veel betekende voor haar, dat ze graag schrijfster of journaliste wilde worden en dat ze van plan was om de verhalen over het leven in het Achterhuis uit te geven.
"Iemand die zelf niet schrijft, weet niet hoe fijn schrijven is. En als ik geen talent heb voor kranten en boeken te schrijven, dan kan ik altijd voor mezelf schrijven." -Anne Frank, 5 april 1944
Otto vervult haar wens en noemt het boek 'Het Achterhuis'. Anne's boek wordt overal ter wereld gelezen, ook nog steeds in 2020. Haar dagboek is in meer dan zeventig talen vertaald en er komt een toneelstuk en een film. Over de hele wereld maken mensen kennis met Annes verhaal en in 1960 wordt de schuilplaats een museum: 'het Anne Frank Huis'. Otto blijft tot zijn dood in 1980 betrokken bij de Anne Frank Stichting en het museum, hij hoopt dat de lezers van het (dag)boek zich bewust worden van de gevaren van discriminatie, racisme en Jodenhaat.
Maar nu de vraag... Waarom vermeld ik Anne Frank in mijn coronablog?
Sinds het begin van corona was Anne niet afwezig in de virtuele wereld. Anne's schuilen in het Achterhuis tijdens WO II is voor velen, in deze situatie van quarantaine, een beetje herkenbaar.
Hieronder enkele reacties van het hedendaagse sociale media platform, Twitter:
 |
| Dit vind ik persoonlijk een zeer leuk en goed idee! |
 |
Zeker iets om te onthouden!
|
Sommige mensen zien dan weer de mogelijkheid om acties op te starten:
Sommige andere mensen begonnen zich dan te vergelijken met Anne:
In deze situatie zijn er natuurlijk twee kanten: de ene kant die richting Anne gaat en er zich mee vergelijkt; de andere kant is dan de kant die zoveel mogelijk afstand neemt van Anne. Hierbij ook enkele voorbeelden:
Ook deze foto verscheen dikwijls:
Mijn mening hierbij?
Enerzijds heb ik een gevoel van begrip en kan ik mij vinden in het feit dat mensen uitspraken doen over deze situatie en dat ze dit vergelijken met Anne Frank. Anne zat in een soort van 'quarantaine', zoals wij nu in quarantaine zitten, maar toch is de situatie van Anne meer vergelijkbaar met een 'volledige en gedwongen afzondering'. Dit is natuurlijk iets helemaal anders dan de situatie waar wij ons in bevinden. Oké, wij mochten in het begin ook bijna niet buiten ons kot (enkel voor essentiële verplaatsingen), maar wij mochten nog meer dan Anne toen der tijd kon. En nu zeker, onze maatregelen voor quarantaine versoepelen, terwijl Anne zich schuilhield en zelf niet kon denken aan buitenkomen zonder ernstige risico's.
Anderzijds ben ik ook van mening dat mensen dit niet mogen vergelijken met Anne's situatie, corona (zoals hierboven vermeld) is een geheel andere situatie dan die van Anne. Zij had echter het risico gedood te worden, en zij vreesde voor de oproep die haar zus had ontvangen om haar weg te sturen naar de 'werkkampen'.
Ik hoop dat jullie dit een interessante post vonden/ vinden!
Vinden jullie dat wij onze situatie in deze corona-tijden kunnen vergelijken met de tijden van Anne Frank? Laat mij gerust jullie mening over dit alles lezen in de reacties!
Tot snel!
PS. Profielnamen en profielfoto's van Twitter-berichten zijn bewust afgeknipt
